Een niet te bevatten werkelijkheid als je na de voetbalwedstrijd van zaterdagmiddag j,l nog even gezellig het verloop van de wedstrijd heeft doorgenomen, ook over de goede wedstrijd die zijn zoon Lars had gespeeld. Normaal is hij met Astrid zijn vrouw aanwezig bij zoon Lars als supporters. Hij vertelde dat hij vandaag alleen was omdat Astrid naar een Kerstmarkt was met enkele vriendinnen en haar andere zoon Nick. Je zegt elkaar gedag en wenst elkaar nog een fijn weekend, hij zou samen met Lars die avond samen thuis eten. De handen werden geschud en dat was tevens de laatste handdruk die ik van hem kreeg niet wetende dat hij enkele uren later thuis en alleen een hartaanval heeft gekregen en bij thuiskomst van Lars was hij al overleden. Onwerkelijk en triest dat je zo je eigen vader vindt.
Marcel heeft vele jaren als leider gefungeerd tot aan het hoogste jeugdelftal van zoon Lars. Toen Lars naar de senioren ging vond hij het mooi genoeg ,en toch wist ik hem over te halen om samen het leiderschap van toen ons eerste team op ons te nemen waar we een heel mooi jaar hebben gehad ,helaas vertelde hij mij het 2e jaar dat hij toch meer aandacht nodig had voor de band waarin hij speelde en dat heeft de toenmalige staf gerespecteerd. Als supporter was hij altijd ook tot nu toe aanwezig bij uit- en thuiswedstrijden.
Wat een fijn mens is ons ook weer ontvallen in zo'n korte tijd bij de club waarin ook o.a. de vader van een andere selectiespeler j.l. die ook is overleden onwerkelijk werd. Je wilt het allemaal niet geloven maar de realiteit is dan na enkele uren werkelijkheid. Wij allen, als VVIJ-er, wensen zijn vrouw Astrid en zijn zoons Nick en Lars heel veel sterkte toe de komende dagen weken en maanden met het zo plotselinge verlies van haar man en vader Marcel van zijn zoons Nick en Lars.
Marcel vriend, Rust zacht 🔴⚫
